|
۰۹ تنفس مصنوعی
۱) راه هوایی را باز کنید:
- در حالتی که مصدوم صاف و به پشت قرار گرفته است، دو انگشت یک دست خود را زیر چانه مصدوم و دست دیگرتان را روی پیشانی وی قرار داده و به آرامی قدری سر وی را به عقب متمایل کنید (در صورت اطمینان از عدم وجود صدمه نخاع گردنی)
۲) در صورت مشاهده انسداد واضح، آنرا برطرف کنید
- چانه مصدوم را با انگشتان خود نگه داشته و انگشت شست همان دست را به درون دهان وی فرو کنید تا بتوانید زبان او را نگه دارید.
- در حالیکه زبان و آرواره مصدوم را محکم و ثابت نگه داشته‌اید، چانه را با دست دیگر خود مقداری بالا ببرید. از انگشت اشاره خود به حالت قلاب ماهیگیری برای بیرون آوردن جسم خارجی استفاده کنید، البته به شرطی که آنرا به طور واضح ببینید. مانند دندآنها و پروتزهای شکسته یا جا به جا شده را از دهان خارج کنید. اگر دندآنهای مصنوعی به خوبی در محل خود قرار دارند با آنها کاری نداشته باشید (هرگز انگشتان خود را برای جستجوی کورکورانه درون گلوی مصدوم فرو نکنید.
۳) بینی مصدوم را با فشردن انگشت شست و نشانه خود روی آن، مسدود سازید. سپس یک دم عمیق انجام داده لبهای خود را در اطراف دهان وی قرار دهید، به نحوی که حین انجام تنفس حتی المقدور هوایی به بیرون نشت نکند.
۴) تا زمانی که بالا آمدن سینه وی را ببینید، هوای بازدمی خود را درون ریه‌هایش فوت کنید (حدود ۲ ثانیه طول می‌کشد تا قفسه سینه به اندازه کافی بالا بیاید)
۵) لب‌هایتان را برداشته و اجازه دهید که قفسه سینه به طور کامل پایین بیاید که این مرحله حدود چهار ثانیه زمان لازم دارد. یکبار دیگر هم تنفس دادن را تکرار کرده و سپس گردش خون را بررسی کنید.
اگر نشانه‌ای از بهبود وضعیت مثل برگشتن رنگ پوست به حالت طبیعی و یا انجام هر حرکتی مثل نفس کشیدن و سرفه و یا عمل بلع در مصدوم دیده نشد، بلا فاصله شروع به انجام عملیات احیای قلبی - ریوی نمائید.
اگر نبض مصدوم حس شود، تنفس مصنوعی را تقریباً در هر ۵ ثانیه یکبار ادامه داده و پس از ۱۰ بار تنفس دادن، نبض وی را مجدداً باز بینی کنید. در صورت بازگشت تنفس، بدن مصدوم را به وضعیت ریکاوری در آورید.
اگر پس از دو بار تلاش برای انجام تنفس مصنوعی سینه مصدوم بالا نیامد، موارد زیر را بررسی نمائید:
- آیا سر به اندازه کافی به پشت متمایل شده است؟
- آیا سوراخ‌های بینی مصدوم را کاملاً مسدود کرده‌اید؟
- آیا لب‌هایتان کاملاً به دور دهان مصدوم چسبانده شده بودند؟
- آیا مسیر هوایی وی توسط خون، استفراغ و یا جسم خارجی مسدود شده است یا نه؟
توجه: در صورتی که ماسک و یا پوشش ویژه محافظ به همراه دارید از آن استفاده کنید.
• روش‌های دیگر انجام تنفس مصنوعی:
در مورد افرادی که در آب غرق شده‌اند و یا زخمهایی در ناحیه دهان دارند که منجر به محکم نشدن اتصال لبهای شما دور دهان آنها و در نتیجه نشت هوا می‌گردد. همچنین در افرادی که دهان آغشته به سم دارند یا بدلیل استفراغ و یا انقباض شدید عضلات فک، ممکن است شما روش دهان به بینی را برای انجام تنفس مصنوعی انتخاب کنید. برای این کار در حالی که دهان مصدوم بسته است با لب‌هایتان محکم دور بینی وی را چسبیده و سپس فوت کنید. برای تسهیل در برگشت هوا از ریه‌های مصدوم نیز باید دهان وی را باز نمایید. در مورد شیرخواران زیر یکسال نیز باید از روش دهان و بینی استفاده نمائید.
• تنفس مصنوعی برای شیرخواران و کودکان
تذکر: در مورد کودکان زیر یکسال فقط از قرار دادن یک انگشت در زیر چانه استفاده کنید و گردن را بیش از حد به عقب نبرید
- دهان مصدوم را نگاه کنید و بدقت هرگونه انسداد و جسم خارجی را که بطور واضح می‌بینید خارج کنید.
- لبهای خود را محکم در اطراف دهان و بینی شیرخوار و یا فقط در اطراف دهان در مورد کودکان ۷-۱ ساله بچسبانید.
- تا زمان بالا آمدن سینه به درون ریه‌ها بدمید
- پنج بار تنفس بدهید، به طوری که هر بار تنفس حدود سه ثانیه طول بکشد.
- علائم گردش خون (تنفس طبیعی، سرفه و یا حرکت) را جستجو کنید و به دنبال سایر نشانه‌های بهبود وضعیت نیز بگردید.
- اگر علائم گردش خون وجود ندارد ، احیا را شروع کنید (CPR)
- اگر علائم گردش خون وجود دارد ، ابتدا تنفس مصنوعی را به مدت یک دقیقه ادامه داده ، سپس با اورژانس تماس بگیرید .
منبع: مبانی کمک‌های اولیه، ترجمه: دکتر نادر سید رضوی. انتشارات: مؤسسه آموزش عالی علمی کاربردی هلال ایران. چاپ اول .۱۳۸۳.
|
